Interraciale ontmoeting tussen een blanke arts en een ebony patiënt in een ziekenhuisomgeving

De ontmoeting tussen blanke dokters en ebony patiënt neemt een hete wending. Naarmate de grenzen vervagen, ontbrandt hun wederzijdse aantrekkingskracht een verboden, taboe-gevulde poging om professionele normen tot het uiterste te drijven.

In de verstilde gangen van een ziekenhuis staan een blanke arts en een ebbenhouten patiënt alleen, hun lichamen smachten naar het verbodene. De lucht knettert van de spanning als de dokter, een man van ingehouden sensualiteit, bezwijkt voor de onweerstaanbare aantrekkingskracht van zijn patiënten donkere, weelderige huid. Hun lichamen verstrengelen zich in een dans van verlangen, hun gekreun galmt door de lege zalen. De artsen handen verkennen de contouren van zijn patiëntenlichaam, ze doorzoeken elke ronding en spleet, elke aanraking stuurt golven van genot die door hun aderen gaan. Als de intensiteit wordt gebouwd, worden hun kleren weggegooid, waardoor hun kwetsbaarheid en hun rauwe lichamen zichtbaar worden. Hun sympathieke lichamen worden één, hun sympathie wordt een kwelling van verlangens; dit is niet alleen maar een verkenning van de verlangens van de dokter; dit is gewoon een verkennende en tabotische verkenning in de diepte van zijn verboden verlangens.